Laatst kwam er in de praktijk een dame voor de behandeling van een sportblessure. Zij vroeg zich af hoe de klacht had kunnen ontstaan er was immers geen trauma aan vooraf gegaan.

In zulke gevallen krijg ik dan vaak de vraag… “is het gewoon overbelasting?”
“Ja…” denk en zeg ik dan, want in feite is elke belasting die tot een blessure leidt overbelasting!

Immers als een achillespees of kniepees geïrriteerd raakt door bijvoorbeeld, in geval van hardlopen, een heuveltraining… dan is de belasting voor deze pezen kennelijk te veel. In dat geval kan dus inderdaag van overbelasting sprake zijn. Maar dit geldt ook wanneer je tijdens een val je been breekt! De kracht waarmee dat gebeurt, is te groot voor het bot!

Echter, het is niet zo zeer interessant of er sprake is van overbelasting, maar meer waarom nu juist die achillespees of kniepees geblesseerd raakt en niet de andere pezen of spieren.

Kennelijk is in dit voorbeeld de achillespees of kniepees de zwakste schakel in het geheel, een ketting is tenslotte zo sterk als de zwakste schakel.

Terugkomend op de vraag waarom nu juist die achillespees of kniepees?
Dan zou een antwoord op die vraag bijvoorbeeld kunnen zijn: De spieren waarmee de pezen zijn verbonden zijn verkort waardoor de pezen sneller worden overbelast. Men spreekt dan ook wel van verminderde belastbaarheid.

Zodra je zo´n antwoord hebt, heb je tevens het antwoord op de vraag hoe je deze klacht het best kunt bestrijden, namelijk door de lengte van de spieren te vergroten middels rek oefeningen.

Met dit voorbeeld heb ik willen aantonen dat overbelasting als oorzaak van een sportblessure als het ware een spreekwoordelijke ‘open deur’ is omdat dit in wezen niets zegt of verklaart over wat nu werkelijk de ontstaans-oorzaak is van de blessure!